प्रशांत कांबळे, अमेरिका [ Friday, June 22, 2007 06:05:56 am]
कुणीही स्वेच्छेने किंवा आनंदाने आपल्या लोकांपासून दूर राहाणे पसंत करत नाही. प्रत्येकाच्या काहीतरी अडचणी असतात म्हणूनच आम्ही आपला देश सोडून जातो. अमेरिकेत येण्यापूर्वी मी कामाच्या निमित्ताने पाच वर्षे पुण्यात राहिलो होतो. अमेरिकेतली मराठी माणसे पुणेकरांपेक्षा मराठी संस्कृतीशी अधिक जोडलेली आहेत, असे मला वाटते. मी मूळ यवतमाळ जिल्ह्यातल्या बोरीसिंह या छोट्याशा गावात राहणारा. पूवीर् आमच्या विदर्भात थोडी शेतजमीन असणारा शेतकरीही खाऊन पिऊन सुखी असायचा. आता शेती हा गरिबी आणि वेठबिगारीसाठी समानाथीर् शब्द बनला आहे. शेतकरी कर्जाने मरतो आहे. कर्ज किती, तर दहा हजार रुपयांपेक्षाही कमी म्हणजे फक्त २६० अमेरिकन डॉलर. दहा हजारांसाठी माणसे मरत असताना मुंबईचे शांघाय बनवण्याच्या गमजा मारणे निव्वळ मूर्खपणा आहे. त्यापेक्षा आत्महत्या करणाऱ्या शेतकऱ्यांना मदत करणे गरजेचे नाही का? मी अमेरिकेत मायक्रोसॉफ्ट कॉपोर्रेशनमध्ये इंजीनिअर आहे. माझ्या पन्नासेक मित्रांनी कर्जबाजारी शेतकऱ्यांसाठी दर महिन्याला १० डॉलर जमा करण्याचे ठरवले आहे. म्हणजे साधारणपणे ५०० डॉलर होतील. तेवढाच हातभार आमची कंपनी लावणार आहे. त्यामुळे दर महिन्याला ४० हजारांची मदत उभी राहिल आणि महिन्याला किमान चार शेतकऱ्यांची कर्जे फेडता येतील. आमच्या या उपक्रमात अनेकजण जोडत आहेत.
Saturday, November 24, 2007
Friday, October 19, 2007
खरच मराठी माणुस असा आहे?
आज मी खुप दिवसाने सोनी टीवी वर "झलक दिखलाजा" हा कार्यक्रम पाहात होतो...आणि त्यात आपली मराठी मुलगी सोनाली कुलकर्णी डान्स करते....हे सांगायची गोष्ट नाही की छान करते ...पण सांगायची गोष्ट म्हणजे त्यात एक ट्रेड आहे की प्रत्येकाचे मित्र येतात आणि वोट साठी अपील करतात...
म्हणजे आपल्या फँन्स ला वोट पाठ्वण्यासाठी हाक मारतात.आणि जर डान्स आवडला असेल तर वोट करण्यासाठी सांगतात...तर सोनालीसाठी आले होते आपले शिवाजी साट्म (CID काका हो) आणि तिचे आई बाबा ....
आतापर्यत सर्व पारटीसिपेनट चे वोट अपिल ऎकले पण आपले शिवाजी काका बोलले की....
"तुम्हाला SMS करायचा नसेल तर Email करा कारन तो फुकट आहे..मला माहीत आहे की आपला मराठी माणुस खुप कंजुस आहे SMS करत नाहीत आणि त्यांमुळे आपली मराठी माणंस मागे राहत्तात, म्हूणुन सांगावासे वाटते की ..SMS महाग त्यापेक्षा स्वस्त BSNL ,MTNL नाहीतर Email आहे तो तर फुकट आहे तर कुपया मत द्या..."
आणि आपले शिवाजी काका हे एकदा नाही तर दोन वेळा बोलले ...खर सांगु खुप वाईट वाटले...
वाईट म्हणजे ...सोनाली ला मते न मिळाल्याबद्द्ल नाही...पण अवधा भारतच नाही तर मी ईथे $ च्या देशातही हा कार्यक्रम पाहत होतो...ज्यानी ज्यानी हे ऎकले असेल.... काय मत बनवले असेल मराठी माणसा बद्द्ल की ही माणस सर्व करत्तात पण जेव्हा पुढे यायची वेळ येते तेव्हा नको.... कोण करेल डोक्याला ताप..आणि आपलीच माणंस आपल्याला ओळखतात...छान..तेव्हा मनात एकच प्रश्न येतो....
खरच मराठी माणुस असा आहे?
म्हणजे आपल्या फँन्स ला वोट पाठ्वण्यासाठी हाक मारतात.आणि जर डान्स आवडला असेल तर वोट करण्यासाठी सांगतात...तर सोनालीसाठी आले होते आपले शिवाजी साट्म (CID काका हो) आणि तिचे आई बाबा ....
आतापर्यत सर्व पारटीसिपेनट चे वोट अपिल ऎकले पण आपले शिवाजी काका बोलले की....
"तुम्हाला SMS करायचा नसेल तर Email करा कारन तो फुकट आहे..मला माहीत आहे की आपला मराठी माणुस खुप कंजुस आहे SMS करत नाहीत आणि त्यांमुळे आपली मराठी माणंस मागे राहत्तात, म्हूणुन सांगावासे वाटते की ..SMS महाग त्यापेक्षा स्वस्त BSNL ,MTNL नाहीतर Email आहे तो तर फुकट आहे तर कुपया मत द्या..."
आणि आपले शिवाजी काका हे एकदा नाही तर दोन वेळा बोलले ...खर सांगु खुप वाईट वाटले...
वाईट म्हणजे ...सोनाली ला मते न मिळाल्याबद्द्ल नाही...पण अवधा भारतच नाही तर मी ईथे $ च्या देशातही हा कार्यक्रम पाहत होतो...ज्यानी ज्यानी हे ऎकले असेल.... काय मत बनवले असेल मराठी माणसा बद्द्ल की ही माणस सर्व करत्तात पण जेव्हा पुढे यायची वेळ येते तेव्हा नको.... कोण करेल डोक्याला ताप..आणि आपलीच माणंस आपल्याला ओळखतात...छान..तेव्हा मनात एकच प्रश्न येतो....
खरच मराठी माणुस असा आहे?
Friday, September 28, 2007
www.apalimarathi.com
आज २८ सष्टेंबर आपले संकेतस्थळ मायाजाळावर येउन अगदी कमी दिवस झाले होते पण संकेतस्थळाचे येवढे प्रेमी होते की फ़्री सर्विस चे होस्टीगची बँडविथ कमी पडु लागली...आणि खुप जणाची निराशा होऊ लागली...
विचार केला की आता एक स्वतंत्र संकेतस्थळ बनवायची गरज आहे... कारण इथपर्यंत येउन असं सर्वाना नाराज नाही करता येणार ..पण प्रश्न होता की एकट्याला हे जमेल का ,एक स्वतंत्र संकेतस्थळ बनवणे वाटते तेवढे सोपे नाही मंजे काम आणि पैसे दोन्ही लागतात...विचार करत होतो कि मला जमेल का...होईल का? एव्हना छेपेल का ?....अगदी टिपिकल मराठी माणसाला येतात ना :) तेच सर्व प्रश्न मला पण आले.....
पण अखेर विचार केला होईल ...एखादा विचार केला ना मग आपण तसे करु शकतो.. आणि नाही झाले तरी खुप जण आहेत ते मला मदत करायला धावतील..
अखेर खुप शोधाशोध करुन एक प्रोवाईडर नक्की केला आणि आपले संकेतस्थळ रजिस्टर करुन टाकले..
त्या पण नको तितक्या अडचणी ..म्हणतात ना की सर्व नीट झाले तर मग त्यात कष्ट कसले...आणि मला सर्वाचा शनिवार रविवार वाया नव्हता घालवायचा...त्या विचित्र मेसेज ने....
आणि आज सर्वासमोर आहे आपले नवीन संकेतस्थळ. http://www.apalimarathi.com/ मला माहीत आहे मी काही प्रोफेशनल वेब मास्टर वगैरे नाही पण हो होईन मात्र नक्की ..त्यामुळे काही चुका असतील तर माणुन घ्या.. तसे नाव कसे वाटले तेही सांगा..खरतर मला नाव सुचतच नव्हत ..मग एकामित्राला विचारले म्हट्ले लवकर सांग मी रजिस्टेशन पेज वर आहे..तो म्हटला थांब जरा ...मी म्हट्ले
"Please come up with name in 2 min else I will name this site as TOMATO.com " :) कळले का?
हा हा हा.....जोक होता यामागे मोठी स्टोरी आहे माहीत नसेल तर विचारा कोणाला तरी...
मग नाव नक्की झाले आणि आज आपली साईट लाईव... शनिवारच्या आत...:)
आपला मराठी प्रेमी
वेबमास्टर ( नवीन :)
http://www.apalimarathi.com/
विचार केला की आता एक स्वतंत्र संकेतस्थळ बनवायची गरज आहे... कारण इथपर्यंत येउन असं सर्वाना नाराज नाही करता येणार ..पण प्रश्न होता की एकट्याला हे जमेल का ,एक स्वतंत्र संकेतस्थळ बनवणे वाटते तेवढे सोपे नाही मंजे काम आणि पैसे दोन्ही लागतात...विचार करत होतो कि मला जमेल का...होईल का? एव्हना छेपेल का ?....अगदी टिपिकल मराठी माणसाला येतात ना :) तेच सर्व प्रश्न मला पण आले.....
पण अखेर विचार केला होईल ...एखादा विचार केला ना मग आपण तसे करु शकतो.. आणि नाही झाले तरी खुप जण आहेत ते मला मदत करायला धावतील..
अखेर खुप शोधाशोध करुन एक प्रोवाईडर नक्की केला आणि आपले संकेतस्थळ रजिस्टर करुन टाकले..
त्या पण नको तितक्या अडचणी ..म्हणतात ना की सर्व नीट झाले तर मग त्यात कष्ट कसले...आणि मला सर्वाचा शनिवार रविवार वाया नव्हता घालवायचा...त्या विचित्र मेसेज ने....
आणि आज सर्वासमोर आहे आपले नवीन संकेतस्थळ. http://www.apalimarathi.com/ मला माहीत आहे मी काही प्रोफेशनल वेब मास्टर वगैरे नाही पण हो होईन मात्र नक्की ..त्यामुळे काही चुका असतील तर माणुन घ्या.. तसे नाव कसे वाटले तेही सांगा..खरतर मला नाव सुचतच नव्हत ..मग एकामित्राला विचारले म्हट्ले लवकर सांग मी रजिस्टेशन पेज वर आहे..तो म्हटला थांब जरा ...मी म्हट्ले
"Please come up with name in 2 min else I will name this site as TOMATO.com " :) कळले का?
हा हा हा.....जोक होता यामागे मोठी स्टोरी आहे माहीत नसेल तर विचारा कोणाला तरी...
मग नाव नक्की झाले आणि आज आपली साईट लाईव... शनिवारच्या आत...:)
आपला मराठी प्रेमी
वेबमास्टर ( नवीन :)
http://www.apalimarathi.com/
Saturday, September 22, 2007
संकेतस्थळ का आणि कशासाठी?
कस असत नाही आपल मन पण ना नेमक जे आपल्याकडे नाही त्याच्या कडेच धावत असत आणि जेव्हा ते मिळ्ते तेव्हा मात्र ….
सर्वासारखाच मी, काही काळापुर्वी चमचमत्या अमेरीकेची क्षणचित्र पाहुन येथे येण्याची इच्छा झाली..
वाटल नवीन देश पाहु , आज वर जे कुटुंबानी माझ्यासाठी जी स्वप्न पाहीली ती पुर्ण करु… आणि "पोरेन रीर्ट्न" होऊ :) आणि मग येथे येउन पोहचलो…घर सोडताना तसे जास्त काही वाट्ले नाहि ,कारण महाविद्यालयात पण मी घराबाहेर होतो...पण तेव्हा हे कळल नाही कि त्यात आणि यात खुप फरक होता… तरीही अगदी आनंदात स्वारी निघाली डाँलरच्या देशी ..असो…. तर पुढे
येथे पोहल्यावर पहीली काही दिवस खुप छान वाटले…नवीन माणसे ,नवीन देश…सर्वच नवीन ..पण त्या सर्व गरड्यात एक गोष्ट लक्षात आली की या देशाला डाँलरचा देश का म्हणतात …कारण येथे फक्त डाँलर बोलतो बाकी सगळे शुन्य…भावनाना किंमत नाही…कोण कुठे कसा …याची कोणाला चिंता नाही…
काही दिवस निघुन गेले, तसे तसे दुरव्याची भावना वाढत गेले ..धन्यवाद या फोन चा आणि नेट चा…
मग काय तासन तास..मी फोन वर बोलु लागलो..आणि माझा ल्यपटोप माझ्या जिवनाचा अविभाज्य घट्क बनला..तसा सर्व मराठी अमेरिकेतिल माणसाचा तो अविभाज्य घट्कच असावा अस मला वाटत…
मग त्या नंतर सुरुवात झाली एका न संपण्या-या शोधाला की "आपण दुर राहुन पण कसे बरं आपल्याला अगदी आपल्या देशात असल्यासारखे वाटेल"…आणि त्यात देव झाला “गुगल बाबा”…खुप काही शोधले…ज्यांनी विरंगुळा होऊ शकेल..पण खुप काही कमी मिळाले मला ..म्हणजे ऎका मराठी माणसाच्या अपेक्षे पेक्षा कमी….म्हणजे विचार करा ना आपल्या अपेक्षा असताततरी कीती…
आणि नंतर एक विचार केला की हे फक्त माझ्याबरोबर होते की सर्वाबरोबर?…तेव्हा कळ्ले की हा तर सर्वाचा मोठा काळजातला खड्डा आहे….म्ह्टले बस…आता काही तरी करायला हवे आणि मग ख-या मेहनतीला सुरुवात झाली.. आणि एक विचार केला जर मी दिवसात एका जरी माणसाला येथे परदेशात आनंद देउ शकलो तर वाटेल कि काहीतरी मिळवले…
आणि तेव्हा मी या साईट चा विचार केला…आणि मला वाटेत माझ्यासारखे भरकटलेले ऎवढे जण मिळाले की विचारु नका…..अगदी तसेच …अगदी आत्मियतेने मराठी पहाणारे….मग हे सर्व आतिशय वेगाणे सुरु झाले… आणि आज आपण पाहत आहात, पण खरंच जेव्हा कोणी सल्ला देते, प्रसंसा करते एव्हाना चुका दाखवते तेव्हा...रात्रदिवस केलेल्या कामाचे चिज झाले असे वाटते,सर्व थकवा जातो...
आणि आज मला असे वाटते की.…या मायाजाळावर असणा-या ५.८ करोड संकेतस्थळामध्ये असे कोणते संकेतस्थळ असेल का जे आपल्या संकेतस्थळापेक्षा जास्त मराठीचे सर्व वेगळे प्रकार आपल्या संकेतस्थळावर प्रकाशित करत असावे… माझ्या निर्दसनास तर नाही अजुन....तुम्हाला काय वाटते...
सरते शेवटी एवढेच समाधान आहे…की “एक मराठी प्रेमी” मुळे खुप मराठी प्रेमी खुश आहेत…..
एक मराठी प्रेमी...
http://marathimovies.googlepages.com/
सर्वासारखाच मी, काही काळापुर्वी चमचमत्या अमेरीकेची क्षणचित्र पाहुन येथे येण्याची इच्छा झाली..
वाटल नवीन देश पाहु , आज वर जे कुटुंबानी माझ्यासाठी जी स्वप्न पाहीली ती पुर्ण करु… आणि "पोरेन रीर्ट्न" होऊ :) आणि मग येथे येउन पोहचलो…घर सोडताना तसे जास्त काही वाट्ले नाहि ,कारण महाविद्यालयात पण मी घराबाहेर होतो...पण तेव्हा हे कळल नाही कि त्यात आणि यात खुप फरक होता… तरीही अगदी आनंदात स्वारी निघाली डाँलरच्या देशी ..असो…. तर पुढे
येथे पोहल्यावर पहीली काही दिवस खुप छान वाटले…नवीन माणसे ,नवीन देश…सर्वच नवीन ..पण त्या सर्व गरड्यात एक गोष्ट लक्षात आली की या देशाला डाँलरचा देश का म्हणतात …कारण येथे फक्त डाँलर बोलतो बाकी सगळे शुन्य…भावनाना किंमत नाही…कोण कुठे कसा …याची कोणाला चिंता नाही…
काही दिवस निघुन गेले, तसे तसे दुरव्याची भावना वाढत गेले ..धन्यवाद या फोन चा आणि नेट चा…
मग काय तासन तास..मी फोन वर बोलु लागलो..आणि माझा ल्यपटोप माझ्या जिवनाचा अविभाज्य घट्क बनला..तसा सर्व मराठी अमेरिकेतिल माणसाचा तो अविभाज्य घट्कच असावा अस मला वाटत…
मग त्या नंतर सुरुवात झाली एका न संपण्या-या शोधाला की "आपण दुर राहुन पण कसे बरं आपल्याला अगदी आपल्या देशात असल्यासारखे वाटेल"…आणि त्यात देव झाला “गुगल बाबा”…खुप काही शोधले…ज्यांनी विरंगुळा होऊ शकेल..पण खुप काही कमी मिळाले मला ..म्हणजे ऎका मराठी माणसाच्या अपेक्षे पेक्षा कमी….म्हणजे विचार करा ना आपल्या अपेक्षा असताततरी कीती…
आणि नंतर एक विचार केला की हे फक्त माझ्याबरोबर होते की सर्वाबरोबर?…तेव्हा कळ्ले की हा तर सर्वाचा मोठा काळजातला खड्डा आहे….म्ह्टले बस…आता काही तरी करायला हवे आणि मग ख-या मेहनतीला सुरुवात झाली.. आणि एक विचार केला जर मी दिवसात एका जरी माणसाला येथे परदेशात आनंद देउ शकलो तर वाटेल कि काहीतरी मिळवले…
आणि तेव्हा मी या साईट चा विचार केला…आणि मला वाटेत माझ्यासारखे भरकटलेले ऎवढे जण मिळाले की विचारु नका…..अगदी तसेच …अगदी आत्मियतेने मराठी पहाणारे….मग हे सर्व आतिशय वेगाणे सुरु झाले… आणि आज आपण पाहत आहात, पण खरंच जेव्हा कोणी सल्ला देते, प्रसंसा करते एव्हाना चुका दाखवते तेव्हा...रात्रदिवस केलेल्या कामाचे चिज झाले असे वाटते,सर्व थकवा जातो...
आणि आज मला असे वाटते की.…या मायाजाळावर असणा-या ५.८ करोड संकेतस्थळामध्ये असे कोणते संकेतस्थळ असेल का जे आपल्या संकेतस्थळापेक्षा जास्त मराठीचे सर्व वेगळे प्रकार आपल्या संकेतस्थळावर प्रकाशित करत असावे… माझ्या निर्दसनास तर नाही अजुन....तुम्हाला काय वाटते...
सरते शेवटी एवढेच समाधान आहे…की “एक मराठी प्रेमी” मुळे खुप मराठी प्रेमी खुश आहेत…..
एक मराठी प्रेमी...
http://marathimovies.googlepages.com/
Subscribe to:
Posts (Atom)